« دَجّال و سُفیانی »
يكي از نشانه هاي ظهور حضرت مهدي (ع) خروج دجال و سفياني است ،
و اين دو به دست سپاه آن حضرت كشته مي شوند ...
سوال اینجاست که اينها چه كسانيند؟
و در كجايند و چگونه كشته مي شوند؟
مطابق پاره اي از روايات ، در آستانه قيام حضرت مهدي (ع) افراد كذاب و دروغگو
پرچم مخالفت با آن حضرت بلند مي كنند ، دو نفر از آنها كه از سرزمين شام و فلسطين
بر مي خيزند، دجال و سفياني مي باشند ، اين دو نفر درحقيقت دو طاغوت سركشي هستند
كه با دار و دسته بسيار خود ، شورش مي نمايند .
دجال که يك نفر طاغوت فريبكار و حليه گر است ، با ترفندهاي خود ،
جمعيتي را به دور خود جمع مي كند و به مخالفت بر مي خيزد
امیرمومنان علي (ع) در ضمن خطبه اي فرمود :
حضرت مهدي با يارانش از مكه به بيت المقدس مي آيند و با دجال و ارتش او ميجنگند ،
و آنها را تار و مار مي كنند و خود دجال نيز به هلاكت مي رسد .
و مطابق روايتي ، دجال را دستگير كرده و در محل كناسه كوفه به دار مي زند .
از روايات استفاده مي شود ، دجال مردي لوچ است ،
و ادعاي پيامبري و خدايي از راه حلول مي كند و با جادو و شعبده و تصرف در چشمها ،
مردم را به سوي خود جذب مي نمايد .
پيروان او بيشتر از اراذل و اوباش و طبقات آلوده و زنهاي ناپاك و فرزندان آنها
مي باشند .
حضرت عيسي (ع) به كمك حضرت مهدي (ع) مي آيد ،
و در كشتن دجال شركت مي كند ،
و مردم و شهرها را از فتنه و آشوب او نجات ميدهد .
‹ سفياني › طاغوت ديگري که در چهره مقدس نماها ظاهر مي گردد ،
از نسل عتبه بن ابوسفيان است ، چهره اش سرخ مايل به زرد مي باشد ، ذكرش به :
« يارب يارب يارب » بلند است ...
و آنقدر بي رحم و پليد است كه كنيزش را كه از او بچه دار شده زنده به گور مي نمايد .
جنايات سفياني و گسترش آن جنايات در خونريزي فساد ، بسيار است .
پيامبر (ع) فرمود :
سفياني از وادي يابس (اطراف دمشق) با سپاه خود ، وارد دمشق مي شود ،
دو لشكر تشكيل مي دهد ، يكي را به سوي مشرق (كوفه و اطراف آن) مي فرستد ،
و ديگري را به سوي مدينه حركت مي دهد ، لشگر اول در كوفه و بغداد ،
به كشتار و جنايات عظيم دست مي زنند .
لشكر دومش به سوي مدينه رهسپار مي گردد ، و سه شبانه روز در آنجا به قتل و غارت
مي پردازد ، سپس براي جنگ با سپاه مهدي (ع) به سوي مكه حركت مي نمايد ،
در مسير راه وقتي كه به سرزمين ‹ بيداء › مي رسد ، جبرئيل به فرمان خدا آن
چنان به آن زمين ضربه مي زند ، كه همه آنها جز دو مرد ،
در آن زمين فرو مي روند و نابود مي شوند.
سرانجام حضرت مهدي (ع) با سپاه خود از جانب كوفه به سوي سفياني كه در اطراف
بيت المقدس ، موضع گرفته ، حركت مي كند ، و پس از گفتگو و مذاكرات ،
سرانجام جنگ خونيني بين سپاه حضرت مهدي (ع) و سپاه سفياني ، رخ مي دهد ،
و سپاهيان حضرت مهدي (ع) پيروز مي شوند ، و زمين از لوث وجود سفياني و
پيروان پليدش ، پاك مي گردد .
و مطابق بعضي از روايات ، سفياني به دست ياران مهدي (ع) اسير و دستگير شده
به فرمان حضرت مهدي (ع) گردنش را مي زنند و روي سنگي كه در محل ورود
به بيت المقدس قرار دارد ، اعدام و كشته مي شود .
قابل ذكر است كه يكي از سپاهيان مخالف ، سپاه ‹ بتريه › است ،
كه متشكل از ده هزار نفر، در مسير كوفه به جنگ سپاه امام (عصر) مي آيند و همه آنها
به دست ياران حضرت مهدي (ع )به هلاکت میرسند
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: